National Parks, scooters, armoede, Angkor Wat en moderne steden: Thailand, Cambodja en Vietnam
Xin chau!
Wat hebben we veel gedaan en gezien de afgelopen 2,5 week.. Ik ga mijn best doen om alle indrukken van Bangkok, Khao Yai National Park (Thailand), Surin (Thailand), Siem Reap (Cambodja), Phnom Penh (Cambodja) en Ho Chi Min City (Vietnam) te beschrijven. Want Thailand, Cambodja en de eerste indrukken van Vietnam zijn zeker de moeite waard!
Bangkok (Thailand)
Na een maand India zagen Thomas en ik elkaar op het vliegveld van Bangkok (na 4 uur wachten..)! Onmiddellijk afgezet door de taxichauffeur, les 1 m.b.t. de taxi meter: meteen geleerd. Na een rit met de tuk-tuk (Thaise riksja) kwamen we in een ontzettend gezellige wijk vol met backpackers. 3 straten van de ‘hoofdstraat' vandaan, zijn we in een klein paradijsje terecht gekomen: een kleine straat vol met kleine restaurantjes, guest houses, lichtjes en muziek op straat. We hebben hier 5 dagen doorgebracht. De sfeer in Bangkok is fantastisch! Het is een enorm moderne stad (schoon! zeker na India..) waar alle metro- en skytrainlijnen, loopbruggen en wegen over elkaar heen zijn gebouwd. Je ziet dus een efficiënte, gelaagde metrocity, maar het voelt enorm relaxt en ongedwongen. Een erg leuke ervaring was het Thaibox gala wat we hebben bezocht op de derde dag. We zaten midden tussen de locals en kregen zo een goede indruk van een ‘normale' thaise sportwedstrijd! Minpuntjes in Bangkok waren de enorme tropische hitte (gezweet de gehele dag) en het vele ondefinieerbare eten. Mijn maag was niet blij met de bacteriën uit Thailand, dus soms was het erg lastig om ‘goed' voedsel te vinden. Maar al met al erg goede herinneringen aan Bangkok!
Khao Yai National Park (Thailand)
Vanuit Bangkok zijn we met de lokale buslijn richting Khao Yai gegaan, een plaatsje 200 km ten noord oosten van Bangkok, wat voor het grootste gedeelte uit een National Park bestaat met jungle begroeiing. We hadden het geluk om in Khao Yai te zijn in het laag seizoen, waardoor een enorm luxe resort vlakbij het park opeens betaalbaar was! Khao Yai National Park was werkelijk prachtig! Overal dichte jungle begroeing, jungle geluiden en wilde dieren. In het park moeten zo'n 300 olifanten leven, maar helaas hebben we die niet gezien tijdens onze night safari. De safari was wel erg bijzonder, we hebben met een open jeep door het park gereden in het donker, waarbij een gids op de dieren scheen. Erg mooi! Grappig detail is dat we de omgeving van Khao Yai hebben verkend op een scooter die we hebben geleend (gehuurd voor 500 bhat, 12 euro) van de serveerster uit het restaurant van het hotel! Zo zie je maar hoe vriendelijk iedereen hier is (en graag geld wil verdienen).
Siem Reap (Cambodja)
Via Surin (Thailand) zijn we naar de grens met Cambodja gereisd. Dankzij onze keuze voor een verlaten grensovergang, hebben we meteen ontzettend veel van het landschap en het leven op het platteland in Cambodja kunnen zien! Het landschap en het leven in Cambodja is heel anders dan in Thailand, het landschap is hier ingericht op water, waardoor veel huisjes en hutjes op palen zijn gebouwd, je veel groene drassige moerassen ziet en er waterbuffels door de rijstvelden heen ploegen. Een erg mooi gezicht! In Cambodja heb ik voor het eerst ook weer gelijkenissen met India gezien, o.a. door de runderen die op straat liepen (alleen in afgelegen stukken, niet in de stad zoals in India) en de rieten hutjes. En belangrijk detail: Het eten in Cambodja is veel toegankelijker en lekkerder dan in Thailand! In Thailand is veel eten namelijk ondefinieerbaar, met name de hele gefrituurde dieren..
Ons verblijf in Cambodja is gestart in Siem Reap, een gezellige plaats vlakbij het tempelcomplex Angkor. Iedereen die in Siem Reap verblijft, is er voor een bezoek aan de prachtige Tomb Raider achtige tempelruines, maar ondanks het opkomende toerisme, is het een super gezellig dorp waar je voor weinig geld kunt baden in de luxe! Zoals je kunt zien op mijn foto website, hebben we in 5 sterren luxe geslapen voor bedragen tussen de 18-30 dollar per nacht. Hierbij kan je dus denken aan bloemblaadjes op je bed, op de handdoeken en in het zwembad en verse bloemen in je fruitshakes. Heerlijk!
De tempels zelf waren ook zeker de moeite waard. De vele uitgestrekte tempelruines zijn in veel gevallen overwoekerd door jungle en door boomwortels en de drukte bij de tempels varieert van heel toeristisch (Angkor Wat) tot helemaal verlaten. Vooral de bezoeken aan de overwoekerde verlaten tempels waren erg bijzonder.
HELLO SIR! Tuk-tuk?
Wat ons erg is opgevallen in Cambodja, is het feit dat iedereen werkt en wil werken. Je ziet relatief veel landmijn slachtoffers op straat met geamputeerde armen en/of benen (dit is 1 van de aspecten waardoor je kunt zien dat het pas 10 jaar vrede is), maar zelfs de gehandicapte mensen verkopen boeken, armbanden of ansichtkaarten. Grappig zijn de vele tuk-tuk drivers die je ontzettend fanatiek tegemoet springen met HELLO SIR ! Tuk tuk? No? Maybe tomorrow? (tegen Thomas) en de aanhoudende straatverkopers (soms wel irritant) met HELLO LADY! Want bangles? No? Cold drink? Coconut? Only 2 for 1 dollar... (dat laatste met een zeikerig stemmetje). Omdat we een aantal keer met de tuk-tuk door de omgeving zijn gaan rijden (o.a. naar het landmijnmuseum, waar je goed doordrongen werd van het feit dat er nog steeds duizenden landmijnen in Cambodja liggen) hebben we veel van de omliggende dorpjes kunnen zien. Hier was de armoede dan ook goed zichtbaar en het was goed om te beseffen in welke omstandigheden de talloze serveersters en hotelmedewerkers wonen.
Phnom Penh (Cambodja)
Vanuit Siem Reap zijn we met de boot naar Phnom Penh gevaren, een boottocht van bijna 7 uur. De boot stamde uit 1954 (achtergelaten door de Fransen toen zij Cambodja verlieten), maakte een enorm lawaai zodat we elkaar 7 uur lang niet hebben kunnen verstaan en blies een enorm zwarte rook uit, maar de boottocht an sich was fantastisch! Het uitzicht op de oevers van de rivier was precies wat ik me had voorgesteld bij Cambodja. Houten vissersbootjes, vissende kinderen die naar je zwaaiden vanaf hun bootje, rieten dorpjes en uitgestrekte groene drassige landschappen met waterbuffels en palmbomen.
Ook ons verblijf in Phnom Penh (de hoofdstad van Cambodja) was erg interessant en leuk. In Phnom Penh zijn veel Franse koloniale invloeden merkbaar (eindelijk weer brood beschikbaar!), zo zijn er mooie uitgestrekte boulevards en hebben veel straatnamen ‘rue' in de naam.
Maar Phnom Penh is door 2 aspecten voornamelijk bijzonder geworden/ gebleken. Ten eerste door het enorm heftige Genocide museum en de Killing Fields. In het museum en op de Killing Fields was zichtbaar hoe de massamoordenaars tekeer zijn gegaan tijdens het Kmer Rouge regime in de jaren 70. Nog nooit heeft een museum zoveel indruk gemaakt als het Genocide museum en nog nooit heb ik zoiets gezien als de Killing Fields. Ze hebben het museum en de Fields namelijk in de oorspronkelijke staat gelaten, zoals ze toen in gebruik waren. Met als gevolg dat de menselijke botten en de restjes kleding van de doodgeslagen mensen verspreid liggen over het veld en je in het museum (dat bestaat uit de gevangenis van toen) tussen het prikkeldraad door kruipt en de gevangen met erg weinig verbeelding al ziet liggen in hun krappe cel. De schokkende foto's doen de rest. Erg heftig dus.
Het tweede aspect is een stuk vrolijker: onze nieuwe vriend Rambo (tuk-tuk driver in Phnom Penh) heeft ons meegenomen naar zijn huis om ons voor te stellen aan zijn vrouw en om ons zijn baby te laten zien (dat verklaart dus ook de foto met de baby op de fotowebsite ;)). Dit was echt heel leuk, omdat we nu de kans kregen om in een Cambodiaans huishouden te kijken, waar de hele familie samen woont. Grappig detail: de tuk-tuk driver is een jaar geleden volgens de Boedhistische traditie getrouwd (huwelijk van 3 dagen, suikerzoet, ongelofelijk veel roze, goud en rood) en heeft ons de karaoke-dvd van zijn huwelijk laten zien! Het was heel leuk om de Bollywood achtige film te zien, waarbij het bruidspaar als filmsterren werden voorgesteld, maar na een uur karaoke muziek hadden we het wel gezien ;) Op Flickr staat overigens ook een foto van hun huwelijksfoto, dan heb je meteen een indruk van het karakter van de dvd!
Ho Chi Min city (Vietnam)
Eerste indruk van Vietnam: prachtige Mekong rivier en slapen in een boot hotel met uitzicht op de Mekong, tweede indruk van het hotel: talloze enorme kakkerlakken!
Op dit moment zijn we in Ho Chi Min city, een grote en relatief westerse stad in Zuid Vietnam. We verblijven hier in een klein hotel naast het appartement van Freek, die hier stage loopt bij Royal Haskoning en die we uit Nijmegen kennen. Dankzij Freek hebben we de eerste dag al een uitgebreide citytour gehad en reden we de eerste dag meteen al rond op een gehuurde scooter, tussen honderden vietnamezen. Het is echt fantastisch om er tussen te rijden en om te zien hoe iedereen letterlijk leeft op zijn scooter! Mensen slapen op hun scooter, eten erop en stelletjes zitten hele avonden samen op een stilstaande scooter. Het is hier ook een stuk drukker op straat dan in Cambodja. Ho Chi Min city heeft in ieder geval genoeg te bieden om hier nog een aantal dagen te vertoeven!
Nieuw telefoonnummer, nieuwe foto's en nieuwe reisstijl
Zoals velen al weten, is de aanschaf van de internationale simkaart een vergissing geweest: je kunt er niet mee bellen, niets mee ontvangen en meestal ook niet mee smsen. Maar gelukkig heb ik sinds 2 dagen een nieuw nummer voor Vietnam, wat wel erg goed werkt! Het nummer is +84 97 45 191 70 (wel + gebruiken). Ik heb dus de hoop dat ik voortaan wel bereikbaar zal zijn, in tegenstelling tot de afgelopen weken.
Daarnaast heb ik veel nieuwe foto's geupload, t/m Ho Chi Min city, dus je kunt een goed beeld krijgen van hetgene wat we hebben gezien de afgelopen weken. Zoals altijd kan je de foto's bekijken via www.flickr.com/mirjamstevens
Het gaat erg goed met ons hier, al is de nieuwe reisstijl wel compleet anders dan tijdens mijn verblijf in India. We blijven nu maximaal 4 a 5 dagen op 1 plaats, waarbij we vaak in meerdere guesthouses en hotels slapen, dus het inpakken van de tas en verkassen is een vast onderdeel geworden. Ook moeten de hele dag naar eten ‘zoeken', dat wil zeggen: altijd uit eten. Klinkt fantastisch (en dat is het eigenlijk ook), maar soms is het lastig om eten te vinden waar je buik ook blij mee is ;)
Vervolg reis
We blijven nog 3 of 4 dagen in Ho Chi Min city, waar Freek ons ook voorstelt aan de mensen die hij hier heeft leren kennen, en daarna gaan we richting de Mekong Delta en een tropisch eiland. Ik heb erg veel zin om de Mekong Delta te zien: de ‘rice basket' van Vietnam met de floating markets en floating forests. Daar hoop ik jullie de volgende keer meer over te kunnen vertellen!
Chau!
Varanasi, Uttar Pradesh, Bangkok en 36 graden
Het is zover, de maand in India is nu echt voorbij. Na ruim 4 weken genoten te hebben van alle indrukken, het hectische en chaotische straatbeeld en de ongelofelijke gastvrijheid ben ik alweer in Bangkok! We verblijven hier in een enorm gezellige wijk in Bangkok, vol met kleine restaurantjes, winkeltjes en lichtjes. Overal klinkt muziek en het is hier tropisch warm, zo'n 30 graden, waardoor het vakantiegevoel volop aanwezig is.
Maar voordat ik in het Zuid Oost Azie avontuur ga duiken, zal ik aandacht besteden aan het afscheid in India, aan de ongelofelijke stad Varanasi en de armoede in Uttar Pradesh. Want de afgelopen maand is een fantastische ervaring geweest, ik kan oprecht zeggen dat ik verliefd geworden ben op India en zeker zal proberen een tweede bezoek aan dit land te plannen. Want, zoals de locals zeggen, India bestaat eigenlijk uit 6 verschillende landen (deelstaten), elk met een eigen taal en cultuur. Dus er is nog genoeg te zien!
Uttar Pradesh
Het grootste deel van mijn tijd in India heb ik doorgebracht in de deelstaat Uttar Pradesh (‘UP' zoals de meesten zeggen), de meest achtergebleven staat met de meeste armoede. Dit heb ik dan ook terug kunnen zien aan de toestand in de dorpen, de huizen van de mensen en het straatbeeld in Varanasi, waar mensen en baby's letterlijk voor de poort van ons huis lagen; vies en helemaal onder de vliegen.
Afscheid van Mirpur en Indara
Het afscheid wat ik heb gekregen van de kinderen van de school en van Shaila, Jessy, Florine en Anthony Samy, was zo ongelofelijk dat ik me afvroeg waar ik het aan had verdiend. De kinderen van de school dansten en zongen, Shaila (directrice van de school) overlaadde me met complimenten en lovende woorden, ik kreeg bloemen en zelfs cadeaus! Een sjaal van de mensen in Mirpur en een Indiase jurk van Anthony Samy. Al met al een erg fijne afsluiting van een erg fijne tijd.
Varanasi
Ondanks de viezigheid en de armoede in Varanasi, is het een geweldige ervaring geweest om deze stad te bezoeken! Varanasi is het pelgrimsoord van het Hindoeisme, wat je terug ziet in de vele Hindoe tempels, de altaartjes op straat waar Hindoe goden worden aanbeden en aan alle activiteiten rondom de heilige rivier de Ganges die dwars door Varanasi heen stroomt. Het was heel bijzonder om het leven rondom de rivier te zien. Op de oever krioelen koeien, mensen, boten en pelgrims door elkaar. Centraal ligt een heilige verbrandplaats op de oever. Op deze plaats verbranden de Hindoes hun lijken, in de open lucht en in het openbaar, met behulp van een stapel takken.
Zodra het donker wordt beginnen diverse Hindoe rituelen op de oever. Iedere avond rond 19.00 uur worden er hele ‘shows' / rituelen opgevoerd om de Hindoe goden te eren, erg mooi om al het vuur en de lichtjes te zien in het donker en vanaf het water! Op het moment van de Hindoe rituelen bevonden we ons namelijk in een houten roeiboot op de rivier, tussen talloze drijvende brandende kaarsjes, wat een erg romantisch beeld gaf. Sanjay, woont in Varanasi en begeleidde me tijdens mijn verblijf daar, wist namelijk van de rituelen, waardoor hij Shaila en mij op het juiste tijdstip naar een bootje kon loodsen.
Een ander aspect waar je aan kunt zien dat Varanasi een pelgrimsoord is, zijn de vele kaalgeschoren vrouwen die je ziet lopen. Dit zijn vrouwen uit Zuid India, die op pelgrimstocht zijn naar Varanasi en hun haar offeren aan de heilige rivier de Ganges.
Holi
Ik had het geluk om tijdens Holi in Varanasi te zijn. Holi is het meest belangrijke festival voor de Hindoes en vindt ieder jaar plaats rond 1 maart. Holi duurt officieel 1 dag, maar dagen voor Holi begint iedereen elkaar al onder te smeren met een mix van felgekleurd kleurenpoeder en water. Holi is het festival van het licht en de kleur, waardoor iedereen er dus felgekleurd bijloopt en er rond middernacht overal vuren worden aangestoken in de stad. Op veel van deze vuren worden poppen van Hindoe goden vastgebonden, als onderdeel van de offering.
Ook is het regelmatig gebeurd dat de riskja waar we in zaten, staande is gehouden door tientallen Holi vierende jongeren. Ze laten de riskja dan pas weer gaan nadat ze geld hebben gekregen voor hun festiviteiten. Ik vond dit geen normaal onderdeel van een feest, maar Sanjay (local, dus hij zal het weten) vond dit de normaalste zaak van de wereld. Dus maar gewoon geld gegeven en doorgereden.
Hitte en uitlaatgassen
Ik ben in precies de juiste maand in India geweest! De laatste paar weken voelde je de temperatuur iedere dag toenemen en zoals de lokale mensen zeggen, na Holi is de zomer ingetreden. Toen ik India verliet was het dan ook al een paar dagen zo'n 36 graden. In combinatie met de vele uitlaatgassen, stof en viezigheid, ben je na een aantal uur op straat bijna net zo donker als de Indiers zelf.
Grappig detail is dat ik Dehli opeens heel schoon en overzichtelijk vond na een maand in UP. Ook het hotel waar ik in Dehli sliep (ik had ook in dit hotel geslapen toen ik 2 dagen in India was) kon ik veel meer waarderen na wat India ervaring.
Al met al is India een geweldige ervaring geweest! Na een week India had ik het gevoel dat ik er al een maand was door de vele indrukken, maar de gehele maand is voorbij gevlogen! En nu ik in Bangkok ben en zie dat het hier veel schoner etc. is dan in India, denk ik dat ik de ultieme vuurdoop heb gehad en op het meeste ben voorbereid!
Foto's en telefoonnummer
Ik ben op dit moment bezig om foto's te uploaden van mijn laatste weken India, Varanasi en de Ganges. Als het goed is kan je de nieuwe foto's dus bekijken via www.flickr.com/mirjamstevens
Ook heb ik een nieuw internationaal telefoonnummer, waar ik de komende 5 maanden op te bereiken ben. Het nummer is +37 25 933 58 56.
Het leven en de gebruiken op het Indiase platteland
Goodmorning teacher Didi!
Zo word ik iedere ochtend begroet door de, immer enthousiaste, kinderen van de boardingschool in Mirpur. Ik geef hier Engelse les aan class 3,4 en 8, wat erg leuk is om te doen. Ze noemen me Didi (betekent 'oudere zus' in Hindi) en Pinkie, deze laatste naam heb ik te danken aan de roze kleur van mijn handen en voeten.
Run! Didi, run!
Ik ben hier nu ruim een week en begin onderdeel te worden van de samenleving hier. De kinderen van de school zijn nog steeds over-enthousiast als ze me zien en ik word dan ook veelvuldig geknuffeld, aangeraakt, geaaid en geroepen. Ze zijn nog steeds onder de indruk van mijn ‘poppen gezicht' zoals ze hier zeggen en van mijn roze handen en voeten. Die worden dan ook veelvuldig aangeraakt. Na schooltijd speel ik vaak met de meisjes van de boardingschool, dat zijn de meisjes die ook in het gebouw van de school eten en slapen. Ze wonen in het boardinggedeelte omdat ze wees zijn, half wees, omdat hun ouders te ver weg wonen of omdat er thuis niet voldoende plaats of eten is. De meisjes willen met me dansen en zingen, maar voornamelijk: renspelletjes spelen. Zo wordt ik hier dus dagelijks gedwongen om voldoende te sporten, want zodra ik aan kom lopen, klinkt het: ‘Run! Didi, run!' en wordt ik geacht achter de kinderen aan te rennen om ze te ‘vangen'. Als je een bepaald tegoed aan knuffels en complimenten zou hebben voor een jaar, dan vrees ik dat ik door mijn tegoed heen ben zodra ik India verlaat.
Public transport
Een paar dagen geleden ben ik samen met Shaila naar Mau gegaan met het openbaar vervoer. We hebben gebruik gemaakt van vier verschillende vormen van transport, de Cycle Riskja, de Motor Riskja, de scooter en de openbare taxi/ auto. Alle vormen van transport (met uitzondering van de scooter) hebben hier 1 aspect gemeen: de mensen puilen eruit! Alle voertuigen die je hier ziet rijden, zitten overvol met mensen en komen nauwelijks vooruit door het gewicht van alle passagiers en door de slechte wegen. Ook de motor riskja waar Shaila en ik in zaten, werd meer dan overvol geladen. Op het moment dat ik dacht dat er nu echt geen plaats meer was, sprongen er nog vrolijk 7 mensen bij! Want in ieder klein hoekje of gaatje past nog wel een kind of een klein Indiaas vrouwtje. Het is overigens een wonder dat er hier niet continu ongelukken gebeuren. Al het verkeer rent, loopt, rijdt en fietst dwars door elkaar en er is hier geen sprake van verkeersregels.
In Mau heb ik Indiase kleding gekocht, onder andere om er minder westers uit te zien hier. Helaas heeft de kleding niet de gewenste uitwerking, want je westerse gezicht behoud je toch en nu hebben de mensen hier een extra reden om naar mijn ‘mooie Indiase jurk' te staren. De vrouwen uit het dorp willen aan de stof voelen en de kinderen staren onafgebroken. Maar nu hoef ik in ieder geval niet meer in mijn spijkerbroek door de dorpjes te lopen.
Armoede
De mensen in de dorpen hier zijn erg arm. De voornaamste dagtaak voor veel mensen hier is het regelen van voldoende eten voor de familie. Veel gezinnen zijn afhankelijk van de melk van hun koe of van de oogst van wat graan.
Alle aandacht hier heeft dan ook een keerzijde. Zo is het voor mij onmogelijk om buiten te lezen, omdat ik continu wordt gestoord door mensen uit het dorp of door kinderen van de school. Daarnaast beginnen de eerste mensen uit het dorp me om geld te vragen, nu blijkt dat ik hier wat langer in de gemeenschap verblijf. Zodra ik een moment alleen buiten ben, benaderen mensen me om geld te vragen voor hun kinderen of voor hun zieke familieleden. Erg lastig, want je moet rekening houden met de specifieke regels en gebruiken hier in de dorpen. Als je iemand geld geeft, dan vertellen ze dat aan het hele dorp en staat binnen no time de gehele gemeenschap bij mij voor de deur. En probeer dan maar eens uit te leggen waarom je niet aan iedereen geld kunt geven...
Doordat ik Shaila help met de financiele administratie van de school, weet ik hoeveel de kinderen betalen voor het onderwijs hier. De bedragen varieren van 45 roepies per maand (80 eurocent), 25 roepies per maand (30 eurocent) tot niets. Want er zijn ook veel kinderen waarvan de ouders het simpelweg geen geld hebben om het onderwijs te betalen. Maar dankzij de stichting in Nederland zijn deze kinderen nu toch in de gelegenheid om naar school te kunnen!
Blote buiken en glitter spencers
De kleding van de Indiers is een studie waard! De vrouwen lopen in prachtige fel gekleurde sarees, waarbij hun buik in veel gevallen bloot is. Ook de zeer oude en dikke vrouwen lopen hier met een blote buik. De mannen en de kinderen dragen in veel gevallen een allegaartje van afgedragen kleding. Bij veel kleding (zoals oude Nike mutsjes) vraag je je af of ze deze kleding lang geleden nieuw hebben gekocht of dat de kleding afkomstig is uit een kledingzak uit het westen. Dit vroeg ik me ook af bij de glitter spencers die hier veel worden gedragen door de mannen. De spencers zijn gemaakt van felgekleurde wol en hebben een glitterglans over de stof, waardoor de spencers er nogal vrouwelijk uitzien. Ze doen me sterk denken aan de spencers die zo'n 12 jaar geleden in de mode waren in Nederland, maar toen ik ernaar vroeg, werd me trots verteld dat de mensen de spencers hier zelf maken van de beste wol.
Wat betreft de baby's, het is hier een gebruik om de ogen van de baby's ‘op te maken' met zwarte kool. Je ziet hier dus veel baby's met dikke zwarte lijnen om hun ogen. Het ziet er voor een westerse heel vreemd uit, maar de moeders vinden het prachtig en de baby's lijken er geen last van te hebben. Indiase vrouwen voelen overigens totaal geen schaamte om hun baby midden op straat of temidden van veel mensen te voeden. Overal zie je dan ook baby's die de borst krijgen. En niet alleen baby's, in veel gevallen worden ook de peuters en kleuters (met tanden!) aan de borst gevoed.
Vieze gewoonten
Nu ik wat langer in India verblijf, beginnen de kleine gewoonten van de Indier me op te vallen. En er zijn nogal wat van zulke (vieze) gewoonten! Zo boert de gemiddelde Indier de gehele dag, wordt er regelmatig aan kont en hoofd gekrabt, zijn de haren van de meeste Indiers vet en vol roos, wordt er hard geslurpt bij het drinken, wordt er continu met de vingers geknakt en wordt er uiteraard gegeten met deze zelfde vingers. Want de mensen hier eten alle ‘spicies' met hun handen.
Gastvrijheid en elektriciteit
Ik heb het erg naar mijn zin hier dankzij de enorm gastvrije mensen hier. Shaila, Florine en Jessy zorgen heel goed voor me, mijn kamer wordt gepoetst, mijn kleren worden gewassen en iedere dag wordt er non-spicy eten voor me bereid. Gelukkig kan ik wat terug doen door de lessen die ik geef, door het computerwerk en door de giften voor de school. Wat betreft de elektriciteit en het warme water, is het erg primitief hier. Er is alleen elektriciteit van 08.00 uur tot 15.00 uur en van 20.00 uur tot 03.00 uur. Althans, dan zou er elektriciteit moeten zijn. In veel gevallen laat de elektriciteit het afweten, waardoor veel lampen hier op batterijen werken. Ook is er hier geen warm water en geen douche. Maar ik heb niets te klagen, want iedere dag krijg ik een emmer warm water om me te wassen!
Ook het weer in Mirpur is erg mooi! Het is hier ongeveer 23 graden en de zon schijnt de hele dag! De zon in combinatie met de vele palmbomen en bloemen, maakt dit een erg mooie omgeving.
Foto's
Tot slot, ik heb een map met foto's van Mirpur en omgeving geplaatst op de website van Flickr. Via de link www.flickr.com/mirjamstevens kan je deze foto's bekijken!
Incredible India
Ze zijn hier zo gastvrij, dat ze mijn 'black tea' naar de computer hebben gebracht, zodat ik alsnog nu een verhaal kan schrijven over mijn leven hier. Ik ben nu in Ghosi, een plaatsje op het platteland, ongeveer 4 uur rijden van Varanasi. Maar ik zal mijn verhaal beginnen in New Dehli, waar ik 2 dagen doorbracht voordat ik naar Varanasi vloog.
New Dehli
Op het eerste gezicht lijkt New Dehli veel schoner en moderner dan de rest van India, het is tenslotte ook de stad waar alle regeringsgebouwen zijn gevestigd. Maar schijn bedriegt, 1 straat meer naar achteren en je zit meteen middenin de stoffige, vieze straten, waar het wemelt van de mensen, dieren en voertuigen. Ook wordt er relatief veel gebedeld in New Dehli, kenmerkend voor een grote stad. Na 1 nacht in een hotel in de buurt van het vliegveld (ik houd nog steeds niet van hotels in India in de grote steden...) vloog ik naar Varanasi, een plaats meer naar het zuiden, ongeveer 1 uur vliegen. Ik was overigens erg blij dat mijn vlucht alleen maar flinke vertraging had en niet was gecancelled, zoals 50 % van de vluchten die op het informatiebord stonden.
Varanasi
Van Varanasi heb ik tot nu toe alleen nog maar het vliegveld gezien. Ik werd er opgehaald door Fr. Anthony Samy en fr. Arulanandu, twee Indiers die zijn verbonden aan de stichting in Nederland. Ik werd zo warm ontvangen! Ze stonden klaar met een naambordje en een bloemenkrans, welke ik meteen omgehangen kreeg. Ook hadden ze al een simkaart voor India voor me geregeld, waardoor ik nu een stuk beter bereikbaar ben! Na 3 weken platteland (Indara, Ghosi en Mirpur) zal ik teruggaan naar Varanasi, om meer van deze ongelofelijke (volgens de verhalen van anderen) stad te gaan zien!
Indara
Vanuit Varanasi reden we met de auto naar Indara, een rit van ongeveer 4 uur. Tijdens de aurorit kreeg ik opnieuw de gelegenheid om veel van India te zien. En wat is het hier anders! veel schoner, groener en veel minder mensen op straat. Het leven is wat gemoedelijker op het platteland, waardoor er bijvoorbeeld ook niet gebedeld wordt en je je echt veilig kunt voelen. In Indara heb ik 2 nachten geslapen in het huis van de fathers, waar ik een luxe gastenkamer had. Hun huis staat op een campus, naast de boardingschool die door de stichting in Nederland is gerealiseerd. Zoals je kunt zien op de foto's, zijn we de eerste ochtend naar de school gegaan en werden daar heel hartelijk ontvangen. Compleet met welkomstdans, zang en bloemen voerden de leerlingen een voorstelling voor ons op. Ik was blij dat ik ook wat geld mag doneren aan de mensen hier, want je voelt je snel opgelaten bij zo'n ontvangst.
Na de ontvangst op de school en een rondleiding, ging ik met de mensen van de stichting mee om diverse projecten te bezoeken in de dorpjes. Hierdoor kreeg ik de gelegenheid om het echte Indiase leven mee te maken! We betraden dorpjes met huisjes van klei en riet, in deze dorpjes lagen overal runderen, uitwerpselen, dieren en krioelden mensen en kinderen. Het was erg bijzonder om mee te maken. In de dorpjes bezochten we 2 'zelf hulp groepen', projecten van de stichting die er op zijn gericht om de vrouwen hier meer bewust te maken van hun mogelijkheden. Omdat veel vrouwen hier worden tegengewerkt door hun mannen die veel drinken en/of lui zijn, is het van belang dat ze gestimuleerd worden om zelf een small business te starten. De stichting begeleid ze hierbij met geld en hulp. Zoals je op de foto's kunt zien, werden we erg hartelijk ontvangen en trok ik veel bekijks als westerse reus!
Ghosi
Na 2 dagen vertrokken we uit Indara richting Ghosi, een plaatsje op het platteland in de buurt van Indara. Ook hier staat een school die is opgericht door de stichting en die wordt onderhouden door Indiers die zijn verbonden aan de stichting. We werden heel hartelijk ontvangen, kregen opnieuw bloemen, zang en dans en ik kreeg een traditionele rode stip op mijn voorhoofd. Die er overigens nog steeds zit. Dit is een zogenaamde ATM school, een grap die de fathers hier maken. Een ATM is hier een pinautomaat en de rijke scholen worden daarom ATM scholen genoemd. Op deze school zitten ook veel arme kinderen (die minder of niets hoeven te betalen), maar omdat de school zo goed is, sturen ook de rijke mensen hun kinderen hier naar toe. Na de welkomst ceremonie werd me gevraagd voor de kinderen te speechen, dus zo stond ik met een microfoon in mijn hand voor 1000 kinderen! Maar was leuk om te doen.
Al met al gaat het hier dus heel goed met me, ik word enorm goed verzorgd (ze regelen zelfs toiletpapier voor me!) en het eten is tot in de puntjes verzorgd. Alle gerechten worden speciaal 'non spicy' voor me bereid, ik heb ook nog geen enkele keer buikpijn gehad! Wel eten we hier ongeveer iedere dag 2x hetzelfde, tot nu toe dus 6x hetzelfde rijst / kipgerecht op, zoals ik al had verwacht. Ook is het erg leuk om samen met Prem Arockia te zijn, aangezien ik hem al goed kende vanuit Nederland!
Ik ben blij dat ik even weg ben uit de stad, waar alles om geld en drukte draait en ik in de gelukkige gelegenheid ben om zoveel mee te maken van het echte Indiase leven. Het is nog steeds een film als je hier buiten loopt, maar zelfs dat begint te wennen.
's Avonds is het hier om 18.00 uur donker, waardoor je na het eten 's avonds niets meer doet. De dagen beginnen ook al vroeg, om 06.00 uur start het programma. Door de lange avonden had ik in het begin wel moeite met het alleen zijn en miste ik jullie, maar nu gaat dat gelukkig beter. Want je moet je natuurlijk wel beseffen dat je niet altijd de kans krijgt om deze mooie wereld mee te maken!
Morgen gaan we naar Mirpur, waar ik een tijdje zal helpen in de boardingschool, zoals ik eerder al vertelde. Het is een speciale boardingschool voor meisjes, ik ben benieuwd! Het geld dat ik mag besteden, besteed ik daar, omdat ze het daar hard nodig is en het belangrijk is om te focussen. Want als je hier bent, krijg je de neiging om iedereen te willen helpen.
Nogmaals bedankt voor alle leuke berichtjes en emails, ik vind het erg leuk om zo in contact te kunnen blijven met iedereen!
Foto's New Dehli, Indara en Ghosi + mijn telefoonnummer in India
Lieve allemaal,
Ik heb nieuwe foto's kunnen plaatsen op flickr.com. Je kunt deze bekijken via www.flickr.com/mirjamstevens! Ik heb een beschrijving bij de foto's geplaatst, zodat het duidelijk is waar de foto's zijn genomen.
Ook heb ik sinds enkele dagen een simkaart uit India, je kunt me bereiken op telefoonnummer 0091 94 550 51 269.
Ik hoop binnenkort langer op de computer te kunnen om een nieuw verhaal te plaatsen, maar dan hebben jullie nu vast een indruk van het leven hier door de foto's!
Liefs
Foto's India, Agra
Omdat het uploaden van de foto's via deze website helaas is vastgelopen, heb ik foto's geupload op de site van flickr. Als je op de volgende link klikt, zie je wat foto's van mijn eerste dagen in India!
Eerste indrukken van India
Lieve allemaal,
Bedankt voor alle berichtjes! Dit is de eerste keer dat ik in de gelegenheid ben om iets te schrijven over het ongelooflijke land waar ik nu ben. Ik ben gedwongen blind te typen, want de stroom is hier weer uitgevallen en de lichten in het internet cafe doen het dus niet.. maar mijn computer nog wel!
India is vanaf de eerste momenten een ongelofelijke ervaring. Toen ik aankwam in New Dehli, ben ik perfect opgevangen door Tulsy Dass, een Indische man die Bernhard en Arockia kennen (vrienden van mijn ouders en ons gezin in Nederland). Hij had een bevriende taxi chauffeur geregeld die ons met de auto naar Agra bracht, een rit van 6 uur (200 km)! Deze autotrip was een mooi begin van mijn reis door India, vanuit de auto is namelijk enorm veel te zien.
Overal geiten, koeien, schapen, riskja's, karren met fruit en etenswaren, scooters, zogenaamde 'fiets riksja's, auto's en mensen op de weg, alles dwars door elkaar. Het is jammer dat ik jullie de geuren en geluiden van India niet goed kan laten zien, want wat je hier ruikt en hoort (continu getoeter) is moeilijk te beschrijven. Zoals mama me al vertelde, het is alsof je midden in een filmdecor loopt en leeft.
Ik ben erg blij met de begeleiding die ik hier krijg via de stichting Solidair met India. Tulsy Dass heeft een prive chauffeur voor 3 dagen, een hotel (hotel is een groot woord, nog nooit zo vaak gecheckt of ik mijn paspoort en geld nog heb) en een gids geregeld. De meeste mensen zijn behulpzaam, maar iedereen wil dan ook geld, met uitzondering van Tulsy. Er wordt je continu om geld gevraagd, op straat, maar ook in het hotel door het personeel. Ik had verwacht dat ik het erg moeilijk zou vinden om zoveel armoede te zien, maar tot nu toe gaat dat erg goed. Je hebt zoveel indrukken te verwerken, dat je minder gelegenheid hebt om je er druk over te maken.
Het straatbeeld is hier overigens enorm kleurrijk en overvol. Alle vrouwen zien er prachtig uit, ook als zij totaal geen geld hebben. Wat betreft het overvolle gedeelte, de straten zijn overvol en de helft van de tijd sta je stil tussen de riksja's, koeien, bedelende kinderen en auto's. Ik heb 2 keer een rit gemaakt in een riskja, dat is een erg leuke ervaring! Ondanks het feit dat de riksja open is en er als een gek wordt gereden,heb je er toch een veilig gevoel in. Nadeel is wel dat je regelmatig moet hoesten door alle uitlaatgassen, maar ook daar wen je aan!
Met dank aan mijn begeleider hier, hebben we al een hoop plaatsen kunnen bezoeken. Ik heb de Taj Mahal bezocht (inderdaad erg mooi!), Fort Agra, de lokale markt hier en een aantal tempels en moskeeen. Ik ben hier als westerse trouwens wel een attractie, iedereen kijkt naar je, spreekt je aan, het hotelpersoneel blijft dralen in je kamer en je bent beautiful.
Ik heb al een heleboel foto's genomen en ik zal proberen zo wat foto's te uploaden. Tulsy is op me aan het wachten in het internetcafe, dus voor nu beeindig ik mijn verhaal hier. Morgen maken we de lange autotocht terug naar Dehli en zondagochtend vlieg ik naar Varanasi, een plaats ten zuiden van Dehli. Varanasi is de ontstaansplaats van het Hindoeisme en schijnt erg indrukwekkend te zijn. Nog meer leven op straat dan hier, ik kan het me nauwelijks voorstellen, want hier is al nauwelijks ruimte. Vanuit Varanasi ga ik naar Indara en Mirpur, twee plaatsen op het platteland waar ik onder andere de boarding school ga bezoeken, maar dat duurt nog een aantal dagen!
Matthijs, nogmaals gefeliciteerd met je verjaardag! Toen je smste dat jullie biertjes aan het drinken waren op de kroeg, was het hier rond 07.00 uur en liep ik, samen met Tulsy en de gids, bij Fort Agra. Want ze wilden gaan voordat er andere toeristen kwamen.
Ik probeer snel weer wat van me te laten horen!
Welkom op mijn Reislog!
Hallo en welkom op mijn reislog!
Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!
Leuk dat je met me meereist!
Groetjes,
Mirjam